دو روی سکه اغتشاش..!

با مطالعه تاریخ، این امر مشهود است که از زمان پیدایش جوامع همواره و در سده های مختلف حاکمیت ها شاهد بروز اعتراضات و در پی آن اغتشاشات مردم برای پیگیری مطالبه ای که به هر دلیل به شرایط حاد خود رسیده بوده اند.
با شروع سبک مدرن زیست در جوامع معمولا علل بروز این اغتشاشات از چند مورد فراتر نمیرود که میتوان به مشکلات معیشتی،عدم وجود آزادی،سرکوب تمایلات عمومی افراد جامعه و دخالت و تحریک معاندین داخلی و خارجی را میتوان اصلی ترین دلایل اعتراضات در جوامع دانست که هریک از این موارد نیز زیرشاخه های متغیر خود را دارد.
گاه اعتراض برخواسته از یک نهاد سیاسی دارای عقبه و در راستای پیگیری مطالبه ای جناحی میباشد که با همراهی حامیان آن جریان و عدم اتخاذ رویکرد مقتضی و سرکوب معترضین از سوی حاکمیت تبدیل به اغتشاش و درگیری خیابانی خواهد شد و گاه تورم،رکود وفساد سازمانی باعث ایجاد عمقی غیرقابل تحمل در شکاف بین طبقات اجتماعی باعث حضور خیابانی میشود.
نکته مشترک بین همه این موارد رویارویی حاکمیت با بخشی از مردم میباشد که عدم مدیریت صحیح از سوی دولت و افراط از سوی معترضین یک اعتراض را مبدل به یک اغتشاش کرده و ناگزیر از هدف خود دور میکند.
در این بین خواسته و یا ناخواسته دولت بخشی از ماجرا بوده و نقشی کلیدی خواهد داشت چرا که از یک سو قوه مجریه بوده و مدیریت بحران را برعهده دارد و از سوی دیگر به عنوان یک نهاد حقوقی صاحب اختیار مخاطب اصلی معترضین خواهد بود.
در برخی موارد شاهد حذف مرحله اعتراض و شروع اختشاش از لحظه اول حضور در خیابانها هستیم که جریانی کاملا متفاوت از اعتراض بوده و هدفی فراتر از مطالبه ای خاص را دنبال میکند.
در روزهای اخیر شاهد بروز اختشاشات خیابانی در برخی از شهرهای کشور بودیم که میتوان با بررسی آن به وجود دستهای پنهان و انگیزه های برانداز از سوی معاندان داخلی و خارجی پی برد.
در مورد اغتشاشات اخیر اولین نکته ای که به ذهن میرسد سواستفاده عجولانه جریانهای خارج نشینِ ضد انقلاب از تحریکات غیرمعقولانه طیفی انحرافی و مدعی تعلق خاطر به آرمانهای انقلاب و مردم میشویم که زمانی در راس سِمت تصمیم ساز کلان کشور مسبب بسیاری از معضلات امروز جامعه میباشند لیکن این ریشه یابی سهم دولت را در رسیدگی و حل مشکلات معیشتی و اشتغال جوانان کم رنگ نمیکند چرا که درصد کمتری از مردم جوامع تامین از لحاظ مالی حاضر به حضور در اغتشاش خواهند شد و کمتر از جوامع درگیر با معیشت تحریک پذیر خواهند بود.
با بررسی میدانی این اغتشاشات میتوان دریافت که تعداد اندکی بازیگردانِ وابسته با در اختیار گرفتن نبض اغتشاشات با تحریک مجموعه ای از نوجوانان و طیف محدودی از شهروندان جریان اعتراض به وضعیت بد اقتصاد و اشتغال را تبدیل به اغتشاشی رسما معاند نظام کردند.
نکات قابل تامل در این اغتشاشات ترکیب حاضرین در خیابان ها که شامل طیف قابل توجهی از زنان و جوانان بود به نوعی بررسی و حل مشکلات و معضلات این دو طیف را از سوی حاکمیت می طلبد.
قطعا بروز اغتشاش امری مرتبه ای و خارج از اراده حاکمیت میباشد و در همه کشورهای جهان با تناسب متغیر به علت شرایط متفاوت امکان پذیر بوده لیکن بررسی کارشناسی و واقع بینانه علل آن پس از وقوع و حل مشکلات موجود که مزید بر سایر علل بروز این قبیل اختلالات اجتماعی میشود اصلی ترین خواسته آحاد جامعه تضمینی برای به حداقل رساندن بروز دوباره این اتفاقات نامطلوب خواهد بود.
از سوی دیگر انتظار میرود که مردم جامعه با درک هزینه های این قبیل اغتشاشات و عدم تحقق اهداف هر چند بحق خود با بکارگیری این گونه راهکارهای غیر قانونی،با شناخت حقوق شهروندی خود با حفظ روحیه مطالبه گری که باعث پویایی جامعه خواهد شد با استفاده از راههای قانونی و با ممارست بر خواسته های خود به هدف نهایی نائل گردند.